Tweede week Ardeche

Daar zijn we weer!

In de haast van vorige keer ook nog vergeten te vermelden dat we naar een grot waren geweest. Grotfoto's hebben we al genoeg, dus de camera was thuis gebleven. Eigenlijk was dat wel jammer. Het was een erg mooi schouwspel van stalagdingen met uitgebreide en leuke uitleg. Vooral de lichteffecten waren bijna te indrukwekkend voor Lars en Astrid.

Ga maar eens kijken op de website: Aven d'Orgnac

Door naar het vervolg: Het Zijderups Museum.

Eigenlijk een heel klein, prive museumpje dat een echtpaar had opgesteld in een door hunzelf helemaal gerestraureerde twijnerij. Van vlinder, naar eitje, rupsje, grote rups, veel moerbijboombladeren als voeding tot een zijde cocon; allemaal levend te zien! Het hele process van afrollen van de 1500 meter cocon draad, het draaien van de draden tot het weven van de zijde was helemaal te zien.

Daarna nog even het vestingdorpje in en het kasteel bezocht. We konden het kasteel zelf niet echt bezichtigen, maar het was meer een middeleeuws schouwspel van oude spelen, ambachten, toneel en wapens.

Dinsdag is voor onze camping vaste prik om te gaan ponyrijden. Altijd leuk.

Niet zo maar wat door een weitje. Neen, helemaal het bos in. Dik een half uur met 12 pony’s sjokten we door de natuur. En morgen weer!

A propos: een plaatje van ons plekkie!

Ruim genoeg zou ik zeggen en bomen zat! We hebben op het vrije stuk door de bomen altijd een wel ergens schaduw en plek zat voor de kinderen om te spelen. De auto staat een beetje krap voor onze tent. Maar die speelt niet en heeft ook geen schaduw nodig.

Met houtskool of briqueten BBQen mag helaas niet op deze camping. Daar we geen gas of elektra gestookte barbeque hebben zijn we dus aangewezen op de centrale plaatsen op de camping. Mooi en netjes, maar onhandig niet naast je eigen tent. Dan maar geen barbeque.
Omdat volledige BBQ-onthouding niet mogelijk bleek en een van de toegestane plaatsen in een prachtig speelpark lag, zijn we toch gezwicht. Lars en Astrid wilden daar toch nog een keer gaan spelen.

Dan maar verkassen voor een bbq-picknick in het speelpark.

En bij een nette camping hoort bij een speelpark ook een nevel-douche natuurlijk! (???)

Geef die twee apen drie minuten en jawel: GEVONDEN!!!

Nu zijn we er toch al best een tijdje en zijn we ook al vaak gaan zwemmen. Maar we zijn al die tijd nog niet eens op onze eigen camping in het riviertje gaan zwemmen/spelen. Vanaf dag 1 toen Lars de kano's zag gaan, roept Lars al wanneer wij ook gaan kanoen. Maar dat mag alleen als je kunt zwemmen. (allicht) Dus dat kunnen we misschien volgend jaar doen.

Je kunt natuurlijk wel naar visjes gaan zoeken! Daar stikt het van aan de ondiepe waterkant. Schepnetjes gekocht en kijken of we die kunnen vangen.

In Nederland verstoppen ze in een maisveld wel eens een hennepplantage. In Frankrijk een doolhof.
Een commerciële boer heeft in zijn maisveld allemaal paden vrij gekapt om er een doolhof in te maken met allerlei oud-Franse spelen. Erg leuk, maar wat is het schroeiend warm in zo’n maisveld. Wel de zon op je kop, maar geen zuchtje wind omdat de mais net te hoog is. Gelukkig heeft de boer ook aan een stalletje voor koud water en ijsjes gedacht. Pfew!

Vandaag zijn we voor het eerst met de auto de gorge in gereden onderweg naar een prehistorische dierentuin. Anders dan in de Provence, minder nauw. Maar prachtig!

In de dierentuin allicht geen levend dier te bekennen. Wel waarheidsgetrouwe kopieen volgens de beste wetenschappelijke inzichten.

Tussendoor is pappa al weer drie maal gaan fietsen. Eerst een route van de VVV. Leuk maar maar 20% onverhard. En daar gaat het toch wel om. Vervolgens een route geprobeerd van een boekje dat ze bij de camping receptie hadden liggen. Waar de ene route te wijngebieden in ging, ging deze route aan de andere kant van de Ardeche de beboste bergen in. Dat bood meer perspectief. Zo veel dat pappa na de een paar kilometer al hopeloos de weg kwijt was. Ik dacht dat de wit-gele tekens de mtb route aangaven. Maar helaas, de mtb routes zijn hier helemaal niet aangegeven. Dat waren de route tekens van de vaste bergpaden. Een maatje kleiner dan de bekende rood-witte GR paden. En dat was smal en veelal niet te fietsen! Af en toe een rotshelling over moeten steken waar het lopend zonder fiets al niet makkelijk was. De derde keer de wandelkaart paraat gehouden en minitieus de kilometers gemeten om niet te verdwalen. Dat ging beter. Toch zowaar tot 70% van de route alles kunnen volgen. Allemaal onverhard, schitterende bosrit. Daarna ben ik aangehaakt bij een VTT-groep met een gids. En die wist de weg en de kleinere bospaadjes. Prachtig!

Morgen aanmelden bij die club om gewoon van het begin af aan met hun mee te rijden.

Vrijdag inpakken en dan zit Ardeche 2009 er al weer op.

Zaterdag ergens boven Dijon een tussenstop en dan zijn we zondag weer thuis.

Misschien geen blog-update meer voor die tijd...

Groetjes!!!