Groeten uit Boekarest

.
Hallo thuisblijvers!

In vogelvlucht een beschrijving van de eerste week en weekend in Boekarest.
Het hotel is net zoals vorige keer uitstekend. Lekker dicht bij het oude centrum en op 12 minuten lopen van de metro. Die gaat in een lijn naar Ericsson in een 20 minuten. Uitstekend. Alleen terug is wat lastiger. Althans voor een vreemde die niet met de meute mee naar huis gaat maar tot wat later op de avond blijft werken. Het stikt hier namenlijk van de zwerfhonden. En tussen Ericsson en het metrostation zwerft 's avonds een groepje van 15-20 van die krengen. Sommigen wat kleiner, maar de meeste toch een bescheiden herdershond. Slik.... Overdag kun je daar zonder problemen tussendoor. Maar 's avonds beschouwen ze het als hun terrein. Gisteren ben ik daar met een stel Roemenen tussendoor gelopen. Ze komen blijkbaar niet op je af. Maar geruststellend vind ik het zeker niet. Als ik ze hoor blaffen pak ik aan de andere kant wel een taxi!
Het overdrachtproject is precies zoals verwacht: nihil tot geen tijd hiervoor. Beide worden we dermate opgeslokt door ons werk dat we eigenlijk nog geen uurtje per dag vrij kunnen maken. Dus we doen heel veel samen om zo al doende te leren. Niet volgens plan maar wel goed en leuk (!) om in deze opstart fase zo dicht op het vuur te zitten.

's Avonds gaan we meestal de oude stad in om iets te eten. Ze hebben best veel straatjes waar leuke terrasje staan. Heel gezellig. Maar zoals aan de telefoon al gezegd, moet je daar wel vaak over opgebroken straten komen. Het is echt een stad/land van tegenstellingen:
- terrasjes naast een bouwput
- een historische opgraving in de open lucht waar niemand geld voor heeft om fatsoenlijk te op te graven of te verzorgen
- een prachtig gerestaureerd oud pand naast een identiek pand in staat van instorten
- een roestige Dacia naast een Porsche Cayenne SUV
- levensmiddelen die geen moer kosten terwijl elke vorm van luxe voor hun onbetaalbaar is
- super fanatieke medewerkers met faalangst
- stoffig, rommelig Boekarest en schoon en netjes Brasov
- alle mogelijkheden in Boekarest en waterputten voor de huizen in het platteland
- maar 1 echt stuk snelweg in een land vele malen groter dan Nederland
- jongeren die naar hun werk snellen en omaatjes die de straten schoon vegen
en zo kan ik nog wel effe doorgaan.
Voor iemand die carriere wil maken perfect, want om ervaring staan ze te springen. Maar voor mij toch niet mijn ding. Te veel we willen wel maar we kunnen nog niet.

Kerkje en kapelletje midden in een woonwijk, en op de achtergrond een Ceausescu-'betonblok'.


Ceausescu spaarpotje, het nationaal bankgebouw ter grote van het Maastrichts stadhuis.






Afgelopen weekend stond zaterdag People's House in Boekarest op het plan: het op 1 na grootste gebouw van de wereld. (1 is het pentagon). Maar helaas, door allerlei toeval kwam ik daar op tijd aan, maar toch te laat om nog met de laatste rondleiding binnen te mogen. Dat is voor de volgende keer.


Dit weekend was in de stad ook het hoogtepunt van een week feesten om het 550 jarig bestaan van Boekarest te vieren. Veel cultureel gebabbel waar ik geen moer van begrijp. Maar ook een aardige braderie. Roemenië is heel sterk in haar cultuur, kleding en eten. Ze grillen allerlei worstjes en karbonades die wij zo niet kennen en ook het banket/gebak is totaal anders. eht meest bijzondere is een rol van brooddeeg: ze rollen een soort van croissant deeglint om een dikke, houten rol, grillen dat boven houtvuur en bestrooien het dan met wat je maar wilt; suiker, amandelschaafsel, sesam, kokos, chocolade, verzin 't maar. Het ziet simpel uit. Maar de immense rijen die voor dit soort winkeltjes staan te wachten spreken boekdelen. Dit moet lekker zijn. Zondag geprobeerd en het is inderdaad erg bijzonder!


Ondanks de druilerige zaterdagmiddag en gemiste kans bij het paleis was het toch nog een succes omdat ze het feest zaterdag afsloten met een prachtig vuurwerk. Al veel gezien, maar dit was SUPER GAAF! (filmpje bewaren we tot slot ;-) )

Voor zondag had ik een auto geregeld om via Sinaia naar Brasov te gaan. In Sinaia ligt het oude koninklijke buitenverblijf. Sinds lange tijd in bezit geweest van Ceausescu maar nu terug gegeven aan het koningshuis en in ere hersteld. Naar binnen konden we niet. Dus ook dat mogelijk volgende keer.

Tuinvijver bij het paleis van Sinaia (paleis zelf te groot om tussen de bomen te fotograferen)



Door naar Brasov. Dat is in tegenstelling tot Boekarest een verrassend mooi en schilderachtig stadje. Geen stank, stof, achterlijk weggedrag, bouwvallen of zwerfhonden. Erg mooi. Hier gaan we zeker terug komen voor een langer bezoek!





Vervolgens via Bran en de Mountain Highway terug. In Bran ligt het illustere kasteel van Dracula. Dat is op zich al een fabel natuurlijk. Maar ook dit kasteel is min of meer willekeurig gekozen. Het ligt bij de juiste berg volgens het verhaal van Bram Stoker. Maar wel aan de verkeerde kant. Niemand die daarom maalt en Bran vaart er bijzonder wel bij.
Het is een alleraardigst kasteeltje op de spits van een berg. Helemaal gerestaureerd en grotendeels ook origineel ingericht. Erg mooi en leuk.







Om niet al te laat thuis te zijn snel weer door over een toeristische binnenweg naar Boekarest. Dat bood een schitterend beeld op het Roemeense berglandschap: heel mooie Duitsachtige dorpjes en vooral veel bos, bos en bos. Waar de bergdorpjes eigenlijk goed erbij liggen en in Boekarest alles mogelijk lijkt, lijkt het alsof het tussenliggende platteland vergeten is. Daar staat de tijd al heeeel lang stil. Wegen die van de Romeinen lijken te zijn en huizen van steen, palen, planken, plaatwerk en plastic zeilen. Veel huizen hebben ook nog een echte waterput voor de deur. Stromend water ?? Eigenlijk triest en moeilijk zonder medelijden voorbij te rijden....
Maar ondanks de wat trieste aanblik van het laatste deel een bijzonder geslaagde rit van maarliefst 550 km door toch wel een prachtig land. Maar doe mij maar Brasov ipv Boekarest!

Gisteren en vandaag zijn we weer in de mallemolen ingestapt. Werk-werk-werk-werk...
Mogelijk dat ik deze week nog wat plaatjes in de stad kan schieten. Hier in elk geval de eerste serie.

Groeten,
Harry.